۳۰ سال پیش هنگامی که یکی از دانشجویان دکترای دانشگاه ام‌آی‌تی از انحصار علم برنامه‌نویسی به ستوه آمد و تصمیم گرفت در مقابل این زندان علمی به پا خیزد، مفهوم «نرم‌افزار آزاد» متولد شد. رشد این نرم‌افزارها سرسام‌آور بود و به مقدار بسیار زیادی در پیشرفت علم برنامه‌نویسی کمک کردند. سازمان‌ها نیز مانند سایر نهادهای وابسته به نرم‌افزار، تحت تاثیر این موج قرار گرفتند و نرم‌افزارهای متن‌باز زیادی را به دل خود راه دادند....
وقتی فیلم Into Wild را دیدم آن را مانند تجربه غریب و گمشده‌ای یافتم که باید هرچه زودتر به قلبش می‌زدم. پسری که یک روز تمام دار و ندارش را رها می‌کند تا به اصالت خودش برگردد. برای همین پیش از آنکه پایش به دانشگاه برسد بدون هیچ داشته‌ای به طبیعت می‌رود و باقی عمر خودش را جدا از جامعه در آنجا زندگی می‌کند. برای من که طبیعت را مادر اصلی انسان می‌دانم این سفر در حقیقت بازگشت به اصالت انسانی خویش است....
چند روز گذشته عکسی در شبکه‌های اجتماعی پخش شد از نماز اجباری در کارخانه چسب هل که احتمالا شما هم مثل من پیش از این اسمش را نشنیده بودید. بعد از آن به لطف شفافیت یا شوآف مدیرعامل (یا هرچه اسمش را بگذاریم) اطلاعات زیادی از فضا و قوانین کاری رروی اکانت توییتر کارخانه (چند کارخانه را می‌شناسید که اکانت توییتر داشته باشند؟) بازنشر شد که حکایت از قوانین عجیب و بعضا ضد انسانی مدیر این کارخانه و «برده‌داری» او داشت....
بیش از ۴۰ نفر به خاطر برخورد دو قطار مسافربری جان باختند و عده بیشتری زخمی شدند. اتفاق به اندازه کافی تلخ و گزنده است من قصد ندارم مقصران این ماجرا را تطهیر کنم یا اتفاق را پیش پا افتاده و سطحی جلوه دهم. حرف من همان است که در تیتر آمده است. احتمالا خود ما هم یک روز از خواب بیدار شدیم، به محل کارمان رفتیم، مشغول کارمان شدیم، حوصله‌مان سر رفته، چند فحش زیر لب دادیم و کاری را سرسری انجام دادیم....
گاهی اوقات بعضی مفاهیم را سخت می‌توان برای دیگران توضیح داد. برای کسانی که سال‌هاست از نرم‌افزارهای انحصاری مانند ویندوز و مک و غیره استفاده می‌کنند و هربار که برنامه‌ای را دانلود می‌کنند به دنبال کرک آن و دور زدن حقوق مولف‌اش هستند، دشوار است واژه‌ای به نام «لاگ» را توضیح دهی یا از جمع‌های متن‌باز سخن بگویی. به بسیاری از افراد حتی متخصص در حوزه نرم‌افزار سخت می‌توان فهماند که در تهران عده‌ای از ده سال پیش کنار هم جمع می‌شدند و مثل اینکه مدت‌ها بوده همدیگر را گم‌کرده باشند با هم قرار می‌گذاشتند تا با عطش وصف‌ناپذیری از علاقه‌شان به دسته‌ای از نرم‌افزارها صحبت کنند....
«پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ رابطه عاطفی و جنسی بین روبوت و انسان به پدیده‌ای عادی بدل شود». اکنون شرکت ترو کامپنیون وعده ساخت “اولین روبوت دنیا برای رابطه جنسی” را داده و گفته اولین محصول خود را تا آخر سال وارد بازار می‌کند این محصول تا کنون هزاران پیش خرید داشته است. (به نقل از BBC فارسی) جدا از مباحث اخلاقی، این ماجرا بیش از هر چیز مرا به یاد پیش‌بینی‌های ری‌کروزویل می‌اندازد....
واژه «ملی» از وقتی که ما به ظواهر ملی بودن حساس شدیم واژه ارزشمندی برایمان شد. آن را به همه چیز چسباندیم بلکه کمی غیرت ملی‌مان بجوشد و به این بهانه برای همایش‌ها و پروژ‌های آنچنانی پول دریافت کنیم. پروژه‌هایی که گاهی هیچ توجیه اقتصادی نداشت اما به بهانه «ملی» بودن می‌توانست هم رسانه‌ها و هم هزینه‌ها را توجیه کند. اگر از «خودرو ملی» و «ماهواره ملی» و غیره بگذریم، این اتفاق در حوزه فناوری اطلاعات هم کم رخ نداد؛ از پروژه بزرگی به نام «اینترنت ملی» گرفته (که حتی بعد از آنکه نامش تغییر کرد و آن را به اسم معقول‌تر «شبکه ملی اطلاعات» صدا زدند، باز واژه «ملی» را از آن برنداشتند) تا پروژه‌های دیگری مانند سیستم‌عامل ملی که هنوز کسی نمی‌داند سرانجامش چه شد....
هنگامی که مارکز در «عشق سال‌های وبا» فلورنتینو را برای بیش از نیم قرن در برزخ عاشقانه‌ای مقابل فرمینا قرار داد شاید هرگز نمی‌دانست که روزگاری دنیا چنان تغییر کند که دوندگی‌های معشوقش این قدر غیر قابل درک شوند. فلورنتینو در حسرت زندگی کرد تا شاید حتی شده بر حسب شانس ناگهان با معشوقه‌اش برخورد کند یا نشانه‌ای از او ببیند. او نامه می‌نوشت، به سفر می‌رفت، از دیگران سراغ معشوقش را می‌گرفت و از هر راهی که بود او را دنبال می‌کرد....
استفاده از موتورهای جستجو هر روز در حال افزایش است. همین‌طور که هر ماه حجم اطلاعات اینترنت به شدت افزایش می‌یابد دسترسی به اطلاعات موجود در آن هم سخت‌تر می‌شود. در آینده‌ای نزدیک دیگر هیچ کس نمی‌تواند محتوای خود را به راحتی پیدا کند. پس از روی ناچاری سرگشته و عطشان خود را به یکی از موتورهای جستجو می‌رساند تا این موتور او را به دریای بی‌کران اطلاعات ببرد. بنابراین در آینده‌ای که همین الان کم و بیش شروع شده موتورهای جستجو شاهراه ورودی افراد به اینترنت و دنیای سایبر می‌شوند....
هفته پیش در مراسمی به نام «تی‌استارت‌آپ» در دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه تهران حضور داشتم بدون اینکه از محتوای آن با خبر باشم به آنجا رفتم. گمان می‌کردم یک همایش مختصری درباره استارت‌آپ است و الان با چند سخنرانی دو سه ساعتی همه مراسم تمام می‌شود. اما در کمال تعجب وقتی رسیدم دیدم تازه همه در حال نام‌نویسی هستند بعد از کلی پرس و جو متوجه شدم باز هم قضیه همان ارائه ایده و جذب سرمایه‌گذاری است که آخرش هم کمتر کسی حاضر می‌شود پول مناسبی به یک ایده اجرا نشده بدهد....